Over de tentoonstelling
Kunst en commercie. Deze twee termen worden door veel kunstenaars als controversieel beschouwd en ze zijn niet zeker van hun betekenis. Misschien komt het doordat een kunstobject nooit puur met winstoogmerk gemaakt mag worden, maar simpelweg omdat het “moet” worden gemaakt. Het spoort de kunstenaar aan, die zich er soms zelfs tegen verzet, omdat het met al zijn kracht in hem of haar naar voren komt. Het sombere dagelijkse leven wordt een ondergeschikte zaak wanneer het werk zich uur na uur verder ontwikkeld. Dan is het klaar. Een heel speciale beloning volgt. Kan er iets mooiers zijn dan zelfkennis verwerven? Iets gecreëerd hebben dat van diep van binnen kwam en dankzij een bepaald talent nu het daglicht heeft gezien? Iets dat in ieder geval dicht in de buurt komt van wat de geest met plezier dicteerde? Waarom zou je dit werk onthouden aan andere mensen die er misschien ook van kunnen genieten en maar al te graag een dialoog aan willen gaan met de kunstenaar en zijn werk?
